Firavun Tutankamon’un efsanevi laneti, yüzyıllardır gizem ve korkunun özünde yer almaktadır. 1922’de mezarının açılmasıyla başlayan bu esrarengiz olaylar zinciri, günümüze dek birçok insanın aklını kurcalamaya devam etmektedir. Lanet gerçek mi, yoksa sadece bir efsane mi?
Gelin, cevabını hep birlikte keşfedelim. ?
Kaynak: 1, 2
1922 yılında, Britanyalı arkeolog Howard Carter, son altı yılını bu göreve adayarak Çocuk Firavun Tutankamon’un mezarını keşfetti.
Bu, Mısır’ın Luksor kenti yakınlarındaki Krallar Vadisi’nde bulunan ve halen arkeolojinin en efsanevi buluntularından biri olarak kabul edilen bir keşiftir.
Carter’ın mezarı açtığı gün kanaryası bir yılan tarafından yenildi ve bazı Mısırlı çalışanlar bunu firavunun ruhundan kaynaklanan bir olay olarak yorumladı.
Daha sonra kazıda çalışan bazı insanların ölmesi, Carter’ın mumyanın lanetini serbest bıraktığına dair söylentilere neden oldu.
Yıllar geçtikçe, Carter’ın ekibinden daha fazla üye ölünce, bilim insanları ölümlerin daha sıradan bir nedeni olup olmadığını merak etmeye başladı.
Gazetelerin lanete atfettiği ölüm sayısı 9 ve 20 arasında değişmekteydi, bazıları mezarı ziyaret edenleri ve kazıcıların akrabalarını da dahil ederken bazıları sadece kazıda çalışanları sayıyordu.
Lanete atfedilen ölüm nedenleri arasında araba kazaları, silahlı çatışmalar, ev yangınları ve intiharlar da bulunuyordu.
Batı medyası, mumya laneti konseptine büyük bir ilgi gösterirken Mısırlıların ölümleri lanet haberlerine nadiren dahil edilmekteydi.
Kazıda onlarca Mısırlı işçi çalışmıştı ancak Carter notlarında bu kişilerin çoğunun adını vermemişti. Bu insanların sağlığını, bin yıllık toz ve döküntülerin temizlenmesinin nasıl etkilediği de bilinmiyordu.
Belki de lanetin en sıradan açıklaması, kazıda görev almış hastalardan birini tedavi eden Doktor Frank McClanahan’dan gelmektedir.
McClanahan, ‘Ölümler, aslında mezarı ziyaret edenlerin küçük bir kısmı.’ diye belirtiyor. 1972’de verdiği bir röportajda, bölgedeki ölümlere dair istatistiklerin sıra dışı bir tablo çizmediğini ve lanet söylentileri yüzünden rakamların yanlış yorumlandığını vurguluyor.
Sonuç olarak McClanahan, herhangi bir büyük insan kalabalığına bakıldığında belirli bir ölüm oranı bulunacağını, bu durumun ise Tutankamon’un mezarı ile ilgili ölümlerde de geçerli olduğunu ifade ediyor.
